4Hoog

"Met je kinderen naar de opera? Dat kan. Ga kijken naar ‘Woesj’, een muzikale voorstelling van 4Hoog. Zonder enige voorbereiding rijden Miro en ik naar De Centrale in Gent. Ik fluister in zijn oor: “Tijdens de voorstelling zal er ook gezongen worden. Soms heel hoog. Dan weer laag.” “Cool”, zo antwoordt mijn bijna vijfjarige snuiter.

We nemen plaats in een kring rond een sprookjesboom. Alle kindjes knus vooraan, de mama’s, juffen en opa’s gezapig op de tweede rij. Het is een beetje donker. Wanneer blijkt dat er twee operazangeressen verborgen zitten in het decor – en zich met een klein lichtje een weg in het zicht banen -, zijn er enkele kleuters die de veilige haven van de tweede rij opzoeken. Miro niet. Die durft alles… zegt hij.

Daarna begint de opera. Niet met een indrukwekkende aria, maar met voeten op een heet strand. Voor elke voetstap een deuntje, eerst noot per noot, dan speels en ritmisch. Wat volgt is een betoverend muziekspel vol kleine verrassingen. Stroomt daar nu water uit die tak? Komt er muziek uit de schelpen? Prikken de dames zich aan stekeltjes? Hoe het ook uitdraait, Miro zit met open mond te kijken.

En terwijl hij kijkt, krijgen zijn oren een prachtig muziekspel te horen. Soms luid en krachtig, dan weer stilletjes en breekbaar. Net als een echte opera. De muziek is overal: soms een vleugje ‘rap’, daarna een klassiek intermezzo. De melodie grijpt de kleuters bij hun nekvel. Bij afloop krijgen de koters een strandschelpje mee naar huis. Voor het slapengaan legt Miro het schelpje tegen zijn oor. “Mama, kan ik zo de meisjes opnieuw horen?”, vraagt hij.

Een wiegelied zit er niet in. Maar de meisjes gaan wel op tournee. En dat is goed nieuws, voor alle kinderen tussen drie en zes jaar die deze opera nog willen meepikken. Doen!"

14 okt 2015 - Rhanie Maes, Lepeltje Theater


DIDACTISCH VERANTWOORD OUDERSCHAP

We doen hier ons best. En dat zal moeten volstaan. Ik zeg 'hein' na quasi elke zin, verklein schijnbaar elk woord met -ke en Matijs vergelijkt met groter als in plaats van dan. Het is maar eens je kinderen je spiegelen, dat je beseft hoe vreselijk je gewoontes zijn.

Perfect in al zijn imperfectie dan maar want het leven is té vermoeiend om geen enkele van mijn eisen te laten varen. Siska Schoetersgewijs ben ik ook meestal dolblij als de mormels eens zwijgen of slapen.

That's life. Geen perfect ouderschap dus, wel bewust. Close enough.
Ik laat me daarbij bijstaan door de middelen die er zijn.

Een ketnet-debat met Peter Adriaenssens onlangs bevestigde mij dat wij onze kinderen té veel laten schermkijken. Dus nu doe ik mijn best om dat in blokjes en samen te doen, interactief.

De nieuwe ketnet-Junior-app en de heyhey-apps helpen mij daarbij, menig andere brol smeet ik eraf.

Mijn best zeg ik wel, ik wens geen strenge neen-schudder te zijn 24/7 en gun de kinderen al een beetje recht op eigen keuzes.

En anderszijds maak ik ook gretig gebruik van alle andere vormen van vertier die er zijn. Het vertier waar ik zelf van houd: muziek, theater, boeken, verbeelding alom. Een mens kan maar aanbieden.De Gentse Feesten zijn trouwens een enorme bron aan kindvriendelijke cultuur, ik schreef dat al eens eerder.

Het is zo. Stop niet bij het rondkijken en drinken, het zou zonde zijn. Doe daar je inspiratie op voor het komende jaar. Zo doe ik het, althans. Elk jaar leer ik er nieuwe dingen kennen, aangepast aan hun leeftijd van dat jaar. Dit jaar was 4Hoog mijn aha-erlebnis, een productiehuis voor de kleinsten en allerkleinsten. We gingen toen naar KEIK, een heerlijke theatervoorstelling voor 3plussertjes. Ik had geen idee dat dat bestond, zij smulden ervan en ik was betoverd. Verne vertelt er nog over.

Dit weekend zagen we WOESJ, nog een groter succes voor Verne want het ging over de zee.
Opera meets theater meets dansvoorstelling. Magisch, echt waar.

Vandaar dat ik mij volslagen genoodzaakt zie over dat productiehuis te stoefen. Enerzijds omdat goede tips er zijn om gedeeld te worden en anderzijds omdat het zonde zou zijn, mocht je er niet heentrekken met je gebroed.

4Hoog is voor mij op kindervlak wat Compagnie Cecilia (ken je dat ook niet? Google! Snel!) voor mezelf is: elke keer verdwijnen van de aardbol. Zó goed dat ik ín het verhaal kruip, echt waar.

Buitenkomen alsof ik het zelf beleefd heb. Heerlijk.

4Hoog is steevast drie kwartier duiken in een andere wereld. Voor de kinderen is het lachen, met open mond meestaren, in de verbeelding kruipen en ongepast luid meesupporteren. Alle inhibities kwijt. Voor ons is het glunderen om hun plezier, betoverde kindjes observeren en evengoed keihard genieten van de voorstelling.

Ik hou ook van alles ervoor en erna. De uitleg thuis...theater, spots, kostuums, tribune. Allemaal nieuwe woorden. En van de eindeloze nabesprekingen achteraf, kuierend door stad. Over het decor en het verhaal, over moeten stil zijn eigenlijk en stilzitten en hoe moeilijk dat wel is. Over iets zien wat niet echt is en er iets bijdenken wat er niet echt was.

Leermoment times gazillion.

Kijk, op zo een dag vind ik het niet erg dat ik dingen gezegd heb als 'Zet u neer Jasper, en trekt uw broeksken op hein.'

Op zo een dag voel ik mij voldaan als moeder.

Geslaagd.

Terwijl ik eigenlijk alleen maar een ticket kocht.

Volg de blog van Soetmin Demedts via: http://vernedejonghe.blogspot.be